Alle mensen hebben een lange lijn van voormoeders, die helemaal terugvoert naar de eerste vrouw. Vrouwen die geen kinderen hebben, zijn de laatste van de vrouwenlijn. Als een vrouw alleen zonen baart, is zij ook de laatste vrouw van de vrouwenlijn. In dit leven zal ik geen kinderen baren. Dit is deels een bewuste keuze en ik heb dit altijd diep in mijn water gevoeld. Voor mij is het duidelijk dat ik een andere taak heb op aarde.
Elke vrouw is uniek en heeft haar eigen opdracht om in het leven te vervullen. We zijn terecht gekomen in een stoffelijk lichaam, ons lichaam waar we een leven lang mee verbonden zijn, wordt gevormd door onze ouders en voorouders en vele andere factoren, waaraan we het blootstellen.
We erven van onze ouders evenveel genetisch materiaal, maar het is jouw moeder die jou in het leven zet. Zij staat zelf voor leven. Van je moeder ontvang je het vermogen om te verbinden; de basis van een gezonde relatie, en een open hart, via haar krijg je je vrouwelijkheid, zachtheid, innerlijke kracht, de genen maar ook haar onuitgesproken informatie en verlangens, via ‘het water’. Allereerst via het celplasma. Het meeste daarvan komt via de moeder: eerst eicelplasma, dan placenta, dan borstvoeding.
In het celplasma ligt een rijk scala van veelal onbewuste informatie opgeslagen, die ons voortstuwt; talenten, dromen, onmacht, verlangens, kennis, pijn, verdriet. Een veelheid aan boodschappen. Door deze informatie wordt het kind onder andere geïntroduceerd in de informatie van de moeder, de oma en alle moeders die aan dit leven vooraf zijn gegaan. Ook het DNA-onderzoek wijst uit, dat er via de vrouwenlijn een continue verbinding is. Zo worden in de vrouwenlijn generatie op generatie specifieke informatie doorgegeven.
De wetenschap dat jij de laatste bent van de vrouwenlijn kan zwaar wegen in een leven. Niet alleen zijn er verwachtingen en ideeën over moederschap, maar ze staat in de branding van de via het water overgeërfde informatie, die ze op haar eigen manier heeft te verwerken nu ze die niet doorgeeft aan haar kinderen. Het wordt tijd om deze vrouwen te erkennen in hun specifieke waarde en hun belang voor de samenleving te eren. De laatste van de vrouwenlijn is een status die zeker de moeite waard is om te erkennen en te eren. Het is niet wat je doet, of wat je hebt, maar wie je bent in de essentie. De laatste van de vrouwenlijn zijn is een bijzondere positie, daar horen andere maatstaven bij, zowel van jezelf naar jezelf toe, als van anderen naar jou toe. Wees je hier bewust van.
In deze tijd is er een groep vrouwen die zelf de potentie van hun stamboom kunnen uitdragen, niet via water en via hun dochters. Zij krijgen de tijd en ruimte om zich te bekwamen in hun vermogens. Zij zijn zich bewust dat zij geen kinderen hebben aan wie zij hun energie, informatie en (onvervulde) verlangens kunnen nalaten. Maar wat ze wel doen is hun stamboom opschonen en zuiveren.
Onder deze vrouwen zijn vrouwen, die bewust kiezen, en zeggen “Dat wat ik met mij meedraag van de vrouwenlijn wil ik niet voortzetten en ga ik eerst reinigen en zuiveren. “ Ik wil het niet zomaar doorgeven aan de volgende generatie”. Zij verrichten een verantwoordelijke taak, zij reinigen en maken het zuiver. Soms worden zij zwaar belast met het zuiveren; wij realiseren ons niet altijd, dat zij nu juist de vuilnis ruimen voor hele familie. In onze tijd is het mogelijk om via persoonlijke ontwikkeling, methodieken en therapieën de ongemakken van de erfenis te leren dragen (het lot).
Niet alles wat aan je voorafgegaan is, of waar je je onmachtig over voelt, hoef je op te lossen. Verleen gratie aan jezelf en aan je voormoeders voor die zaken die ‘niet kunnen’ maar toch plaatsvinden (of hebben plaats gevonden). Gun jezelf tijd voor herstel, je mag je terugtrekken, genezen, je eigen welzijn koesteren.
Verwezenlijk alleen de zaken die binnen je vermogen liggen. Het is onmogelijk om aan alle boodschappen, informatie, wensen en verlangens van de voormoeders gehoor te geven. Dit zijn er te veel. Haal enkel de boodschappen uit de voormoederlijke stroom wat echt bij jou past of wat jou blokkeert én wat werkelijk voor jou beschikbaar is. Voel hierbij altijd je innerlijke beweging. Je hoeft niks te forceren, dit is vruchteloos.
Met het besef de laatste van de vrouwenlijn te zijn wordt de urgentie gevoeld om essentieel te zijn. Je wordt geroepen om expressie te geven aan dat, wat in deze vrouwenlijn eeuwenlang zich heeft kunnen opbouwen en je hoopt dat te kunnen verfijnen vanuit je eigen zielsbeweging. Het onderhouden van een vriendennetwerk heeft prioriteit. Het is het netwerk waar je op terug kunt vallen. Als je de laatste van de lijn bent, hoef je niet alles in je eentje op te lossen. Er zijn veel vrouwen die de laatste van de vrouwenlijn zijn; vorm een netwerk van steun.
Door de urgentie van de laatste van de lijn, kan je uitstralen wat altijd al verborgen heeft gezeten in de stroom van al jouw voormoederslevens. Vrouwen die de laatste van de lijn zijn, geven hun vermogens niet via het water door, maar via uitstraling en hun energie. Dit doen zij niet alleen in daden, maar voornamelijk in zijn. Zij willen iets goeds nalaten, hebben niks te verliezen en zijn daardoor zuiver, afgestemd en vernieuwend. Zij zijn toegewijd hun vermogen in te zetten en te investeren in de toekomst. Lieve vrouwen voel deze kracht in je baarmoeder, neem je plek in en voel je innerlijke beweging.
Veel Liefs,
Susanne, de laatste in de vrouwen-lijn (vrouwen-retreat).
Ps. bij deze blog heb ik mij laten inspireren door A. Wittermans.
